Τελικά, όμως, αυτό είχε κόστος. Η «μεταλλαγμένη» Λεπέν εκμεταλλεύθηκε το κενό και επικεντρώθηκε στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, καθώς και εκεί η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια πλήττουν τον προϋπολογισμό της μέσης οικογένειας. Βέβαια, τη Λεπέν ενίσχυσε και ο άκρατος ευρωσκεπτικισμός των υποψηφίων της αντιπολίτευσης και κυρίως του ακροδεξιού Ζεμμούρ. Η ακραία ρητορική του τελευταίου κατέστησε τη Λεπέν περισσότερο μετριοπαθή στα μάτια των ψηφοφόρων. Όσον αφορά την καλή επίδοση του «μπαρουτοκαπνισμένου» Μελανσόν, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: εκατομμύρια Γάλλοι αισθάνονται περιθωριοποιημένοι από τις πολιτικές ελίτ και διαμαρτηρήθηκαν επιλέγοντας τον αριστερό υποψήφιο. Τα δε παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Σοσιαλιστές, σχεδόν εξαερώθηκαν. Η κεντροδεξιά Πεκρές, που φάνταζε φαβορί για το β’ γύρο, περιορίστηκε στο 4,79% και η σοσιαλίστρια Ινταλγκό μόλις στο 1,74%. Το ίδιο ισχύει και για τους Οικολόγους, ενώ ο πολλά υποσχόμενος Ζεμμούρ προσγειώθηκε στη σκληρή πραγματικότητα του 7,1% πριμοδοτώντας την κ. Λεπέν.
Εν όψει της τελικής αναμέτρησης, οι δυνάμεις του ορθολογισμού αναδιατάσσονται απέναντι στην υποψήφια της ακροδεξιάς. Στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας διαμορφώνεται ένας νέος διπολισμός: κέντρο – ακροδεξιά. Αυτός ο διπολισμός θα αποτυπωθεί στην κάλπη ως διαμάχη «Μακρόν» και «αντι-Μακρόν». Το καίριο ερώτημα είναι, αν στο όνομα της Δημοκρατίας, οι ψηφοφόροι του Μελανσόν θα ρισκάρουν να επιλέξουν τη Λεπέν.
Με βάση τις πολιτικές ισορροπίες και την εκλογική αριθμητική, το πιθανότερο σενάριο προβλέπει την επανεκλογή του σημερινού Προέδρου, αν και με βάση τις δημοσκοπήσεις τίποτα δεν είναι βέβαιο. Πάντως, ο Μακρόν αναμένεται να εργαστεί εντατικά, για να αποκαταστήσει τη σχέση του με τα λαϊκά στρώματα.
Το βλέμμα όλων είναι στραμμένο και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Η σύνθεση της επόμενης εθνοσυνέλευσης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την προεδρική αναμέτρηση. Τα παλαιά κόμματα, παρόλο που καταποντίστηκαν, διαθέτουν ισχυρούς εκλογικούς μηχανισμούς στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα να ελπίζουν σε καλύτερες επιδόσεις στην κάλπη των βουλευτικών.
Το νέο πολιτικό τοπίο στη Γαλλία αφορά ολόκληρη την Ευρώπη και σίγουρα τη χώρα μας. Όχι μόνο επειδή οι διμερείς σχέσεις μας βρίσκονται σήμερα στο απόγειό τους, αλλά επειδή η Γαλλία αποτελεί μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου και ο Εμμανουέλ Μακρόν αρθρώνει ευρωπαϊκό ηγετικό λόγο. Άλλωστε, από τη Γαλλική Επανάσταση, η Γαλλία δίνει συχνά το δημοκρατικό τόνο στην ήπειρό μας.
